piątek, 15 września 2017

Nie umiem odpoczywać.
Mam trochę luźniej ostatnio. I postanowiłam odpocząć. Kupiłam karnet na siłkę, bo ostatni czas dał mi trochę w kość i zaczęłam się garbić- a przecież strasznie tego nie lubię. Uregulować chociaż trochę tryb życia, żeby snu było, ile potrzeba, zaległości towarzyskie ponadrabiać i zainteresowaniami móc się trochę zainteresować.
I co?
I chuj,
oczywiście.

Na siłkę chodzę, bo przecież cycki opadną jak się garbić będę, się nie godzi. No i stówki szkoda. Chodzenie spać przed północą? Nie ma szans- w nocy najlepiej robi się rzeczy: sprząta, odkurza, przewraca szkło spod stołu, wkurza sąsiadów, pisze, pije, myśli o sensie życia, ogląda filmy o Hitlerze i planuje jak przejąć władzę nad światem.
Nadrabianie zaległości towarzyskich wychodzi połowicznie- wcześniej wymienione szkło spod stołu dobitnie świadczy o podejmowanych próbach, ale nieprzyzwyczajana przez dłuuuugi czas do alkoholu wątroba nie przyjmuje bezkrytycznie tego pomysłu a warto zauważyć, że minęła dopiero połowa miesiąca! Wyklucza się to z porannym wstawaniem na siłownię i regulacją trybu życia, to z kolei sprawia, że później ogarniam mieszkanie i sprawy bieżące, przez to zostaje mało czasu na zainteresowanie się zainteresowaniami i cały ten misterny plan bierze w łeb!

A kiedy już rzeczywiście po usiądę na dupie i chcę odpocząć to nie wiem, jak. Bo i co mam niby robić? Wyspać się? Okej. Co dalej, fajne śniadanie, seriale i śmieszne koty w internecie do popołudnia i obiad w łóżku? Cały dzień z książką? Nie jest źle, zdarza mi się. Tylko- co z tego, jeżeli mam przez to takie cholerne, przytłaczające poczucie straconego czasu? I wkurza mnie bajzel, który przez to powstał i mam żal do siebie, że nie wykorzystałam tego czasu lepiej. Nie mam go też na tyle, żeby zaszyć się z plecakiem >GDZIEŚ< i wypocząć totalnie.

Więc jak? Jak robią to ludzie?!

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz